Na skróty
Mit o Dedalu i Ikarze
Król Krety – Minos zatrudnił Dedala – znanego budowniczego i twórcę wielu pożytecznych wynalazków do zbudowania labiryntu dla swego syna, potwora Minotaura (pół byk, pół człowiek). Po zakończeniu budowy władca nie chciał odesłać utalentowanego Dedala do domu (Ateny za którymi bardzo tęsknił). Ojciec i syn byli uwięzieni na wyspie. Aby się z niej wydostać Dedal skonstruował skrzydła z wosku i piór. Gdy uciekali Ikar (syn) wzbił się zbyt blisko słońca, w skutek czego spadł do morz i utonął. Ojciec ostrzegał wcześniej syna, by ten nie leciał zbyt blisko słońca, gdyż wosk może się stopić ani zbyt nisko, gdyż pióra mogą nasiąknąć wilgocią.
Na pamiątkę tych wydarzeń morze, w którym utonął chłopiec nazwano Ikaryjskim, a pobliską wyspę Ikarią. Zwrot ikarowe loty – określa szaleńcze i nierozważne poczynania.
Mit obrazuje ludzie dążenie do lotu do słońca, czyli do marzeń ponad rozsądek, do ryzyka w celu spełniania marzeń. Ikar to postać odważna ale i młoda, niedoświadczona, pełna marzeń i pragnienia poznawania świata. W locie czuł się jak ptak, upajał się tą chwilą, przepełniała go radość. Zapomniał o radach ojca i wzbił się zbyt wysoko. To piękna postać, która przeżywa beztroskie chwile i ginie tragicznie.
Nawiązania:
- Oda do młodości – A. Mickiewicz
- Ikar – J. Iwaszkiewicz
- Wciąż o Ikarach głoszą – E. Bryll
- Dedal i Ikar – Z. Herbert