Dzieje miłości i romansu Zenona Ziembiewicza wyglądają z pozoru na zwykły banał, oparty na trójkącie: mąż-żona-kochanka, i to w dodatku schemat: panicz uwodzi służącą z ludu.
Romans to pretekst do podjęcia problematyki:
1. Społecznej (obraz ziemiaństwa, inteligencji miejskiej, ludu);
2. Moralnej (pytanie o granicę moralną, której przekroczyć nie wolno, o ocenę czynów postaci);
3. Filozoficznej (pytanie: jakim jest człowiek – czy takim jak postrzega siebie, czy takim jak widzą go inni?);
4. Obyczajowej (konformizm bohatera)