Pierre Corneille (1606-1684) Zwany ojcem teatru francuskiego. Urodzony w Rouen, w rodzinie o bogatych tradycjach prawniczych. Był adwokatem i rzecznikiem królewskim. Przez przypadek zetknął się z teatrem Mondory’ego. Jego sztuka Melite podbiła Paryż, tj. Cyd, dzięki któremu Ludwik XIV nadał autorowi tytuł szlachecki. Posądzony o plagiat przez kardynała Richelieu zamilkł i wyjechał do rodzinnego Rouen, gdzie ożenił się z Marią de Lamperiere, małżeństwo było nieudane, mieli sześcioro dzieci. Po czterech latach milczenia wystawił sztukę Horacjusz, która przyniosła mu powszechne uznanie publiczności i dworu, a nawet Akademii Francuskiej, której został członkiem. Sukces nie cieszył go tak bardzo jak te wcześniejsze. Przeżył spóźnioną miłość do markizy du Pare. Sztuka Złote runo wystawiona na cześć małżeństwa Ludwika XIV przyniosła mu kolejny sukces. Od 1674r. przestał pisać dla teatru, zrażony brakiem aplauzu i zrozumienia u młodego pokolenia. Zmarł w Paryżu w niedostatku i samotności.
Cyd (1636)
Krytykowany przez Akademię Francuską, nie zakończył się bowiem śmiercią bohatera. Przedstawiał sugestywnie konflikt miedzy obowiązkiem i miłością. Dzielny hiszpański szlachcic Roderyk, zwany Cydem zabija w pojedynku ojca swej ukochanej Chimeny. Dla honoru musi więc poświęcić uczucie.