Motyw teatru

Plan prezentacji:

Wstęp

Ludzie to marionetki a świat to teatr, na deskach którego przyszło im występować.

Rozwinięcie

Erazm z Rotterdamu Pochwała głupoty i świat przypominający deski teatru, na którym każdemu z nas przyszło odegrać rolę.

Fraszka J. Kochanowskiego O żywocie ludzkim – człowiek jak marionetka w rękach Boga

  1. Stachura Życie to nie teatr – traktowanie życia jak teatru to błąd.

Zakończenie

Każdy z nas bierze udział w spektaklu zwanym życiem, które kończy się zejściem ze sceny i śmiercią.

Literatura:

  • Mitologia
  • O żywocie ludzkim, Człowiek, Boże igrzysko, Nie porzucaj nadzieję, Chcemy sobie by radzić – J. Kochanowski
  • Makbet, Hamlet – W. Szekspir
  • Faust – J.W. Goethe
  • Nie-boska komedia – Z. Krasiński
  • Pan Tadeusz – A. Mickiewicz
  • Maria – A. Malczewski
  • Lalka – B. Prus
  • Wesele – S. Wyspiański
  • Stowarzyszenie umarłych poetów – Nancy Kleinbaum
  • Nad Niemnem – E. Orzeszkowa
  • Moralność pani Dulskiej – G. Zapolska
  • Komediantka – W.S. Reymont
  • Proces – F. Kafka
  • Ferdydurke – W. Gombrowicz
  • Szewcy – S. I. Witkiewicz
  • Marionetki – C.K.Norwid
  • Mistrz i Małgorzata – M. Bułhakow
  • Wrażenia z teatru – W. Szymborska
  • Życie to nie teatr – E. Stachura
  • Dwa teatry – J. Szaniawski
  • Mała apokalipsa – T. Konwicki

Sztuka:

  • Lekcja tańca – Edgar Degas
  • Marionetki -Jan Piotr Norblin

Przydatne cytaty:

Życie jest cieniem ruchomym jedynie,
Nędznym aktorem, który przez godzinę
Pyszni i miota się po scenie, aby
Umilknąć później na zawsze: jest bajką
Opowiedzianą przez głupca, pełnego
Furii i wrzasków, które nic nie znaczą. – W. Szekspir, Makbet

Świat jest teatrem, aktorami ludzie, którzy kolejno wchodzą na sceną i znikają – W. Szekspir

Życie to nie teatr ja ci na to odpowiadam;
Życie to nie tylko kolorowa maskarada;
Życie jest straszniejsze i piękniejsze jeszcze jest;
Wszystko przy nim blednie, blednie nawet sama śmierć! – E. Stachura, Życie to nie teatr

Niezależnie od tego czy życie jest komedią, czy tragedią, wszyscy i tak dobijają się o role tytułowe. – L.Drzewiecki