Stanisław Trembecki (ok.1739-1812) Poeta, historyk, wolnomyśliciel. Kształcił się w Krakowie, potem przez kilka lat przebywał we Francji, skąd wrócił przywożąc piękną liczącą 2500 tomów bibliotekę, podobnie też wrócił z Bułgarii. Korzystając z protekcji A.Naruszewicza został przedstawiony królowi, a ten mianował go szambelanem na swoim dworze. Był także nadwornym poetą Poniatowskiego. Do końca wierny królowi. Swoje wiersze publikował na łamach Zabaw przyjemnych i pożytecznych. Rozpowszechniał je w drukach ulotnych lub w kopiach rękopiśmiennych. Twórca wierszów deserowych. Po śmierci króla przeniósł się na Podole spędzając ostatnie lata życia w majątku targowiczanina Szczęsnego Potockiego w Tulczynie. Pisał ody, panegiryki, bajki oraz poemat pt. Sofiówka z 1806r.
Sofiówka miała być hołdem złożonym pięknemu miejscu i gościnności właścicieli. Stała się jednak poetyckim testamentem starego poety – libertyna. Niewiele jest w poemacie opisów, dużo natomiast refleksji poety o sensie historii i życia jednostki. Trembecki żegna się ze światem, a pociesza się epikurejską wiarą w wieczność materii.
Myszka, kot i kogut – to bajka o charakterze narracyjnym w stylu utworów La Fontaine’a. To historyjka jaką myszka opowiada swojej matce. Nieświadoma myszka chciała bawić się z kotem, a przeszkodził jej w tym kogut. Matka przestrzegała naiwną myszkę. Morał zawarty w tej bajce ma znaczenie uniwersalne. Na przykładzie historii małej myszki, autor pragnie przedstawić pewną znaną prawdę, tzn. pozory mogą mylić. Nie każdy kto sprawia wrażenie miłego, uprzejmego i przyjaznego, jest takim w rzeczywistości. Zbytnia naiwność i brak doświadczenia życiowego mogą więc stać się przyczyną naszej zbiorowej zguby.
Wilk i baranek – Utwór bardzo przypomina bajkę I.Krasickiego pt Jagnię i wilcy, podobnie jak tam autor stwierdza że mocniejszy zawsze wygrywa i ma rację. Racyja mocniejszego zawrzdy lepsza bywa.
Oda nie do druku – Trembecki krytykuje religię katolicką