Kartezjuszowska filozofia leży u podstaw filozofii oświeceniowej. Rozum w tym okresie był prawdziwym obiektem kultu.
John Locke (1632-1704) angielski filozof, który w 1690r.wydał dzieło zatytułowane Rozważania dotyczące rozumu ludzkiego, głosząc empiryczne, (doświadczone z łac. empiricus – oparty na doświadczeniu) pochodzenie wiary. Był więc empirystą i uważał, że najlepszym sposobem na poznanie świata jest poznanie. Nie ma żadnych wrodzonych idei, umysł ludzki jest jak pusta karta (łac. tabula rasa) czekający na to by ją zapisać. Świat jest poznawalny. trzeba tylko odważyć się myśleć. Wiedza ludzka pochodzi wyłącznie z doświadczenia (wrażenie zmysłowe), refleksja prezentująca obserwację świata i samego siebie. Odrzucił możliwość dziedziczenia postaw moralnych i zasad. Jego zdaniem prawdy moralne wynikają z prawd natury i są oczywiste dla rozumnego człowieka. Odrzuca możliwość rodzenia się idealnym.
David Hume (1711-1776) angielski filozof. Empiryk kontynuujący dzieło Locke’a. Zalecał poznawanie zmysłowe świata. Uważał, że cuda to załamania praw natury, bo są nie do udowodnienia, więc nie należy się nimi zajmować i nie są materiałem dobrym do badań. Jest autorem dzieła pt. Badania dotyczące rozumu ludzkiego (1748). Był wesoły, dowcipny i towarzyski.
Immanuel Kant (1724-1804) samotnik i odludek, zamknięty w sobie. Filozof oryginalny. Nigdy nie wyjeżdżał z miasta, miał więc dużo czasu na przemyślenia. Dokonał przewrotu w filozofii. Twierdził, że nie rzeczy kształtują nasze myśli, lecz nasze myśli pojmują, klasyfikują rzeczy na ziemi oraz człowiek jest wolny i sam w sobie nosi prawo moralne. Jego słowa: Niebo gwiaździste nademną, prawo moralne we mnie.
Godfrid Wilhelm Leibniz (1716-1746) filozof, matematyk, historyk, zajmował się medycyną, logiką, prawem, głosił jedność wszystkich nauk. Twórca Teodycei, zbiór rozważań filozoficznych, na temat jak pogodzić doskonałość Boga z istnieniem zła na świecie. Uważał i uzasadniał, że Bóg stworzył świat najlepszy z możliwych. Istniejące zło jest koniecznym warunkiem ludzkiej wolności. Dzięki złu świat zachowuje harmonię.