Nazwa:
Drogą do przebudowy starego świata miało być szerzenie wiedzy i oświecenie umysłów. Termin oświecenie rozpowszechnił się w Niemczech – aufklarung, a także we Francji – le siecle des philosophique (wiek filozofii) oraz w Anglii (wiek rozumu).
Oświecenie to wielki ruch umysłowy związany z zachodzącymi żywiołowo zmianami np. Wielka Rewolucja Francuska. Nastąpił wzrost znaczenia mieszczaństwa, odkrycia naukowe, wymyślono nowe schematy filozoficzne (J. Lock, J.J. Rousseau). W literaturze i sztuce znowu dominuje klasycyzm. Wiodące miejsce wśród pisarzy zajmowali: Wolter, Diderot, Defoe, Swift. Polskie oświecenie zostało podporządkowane celom reformatorsko- wychowawczym, czego przykładem może być powstanie Komisji Edukacji Narodowej czy Teatru Polskiego.
Ramy czasowe:
Na zachodzie Europy rozwijał się od końca XVII w. (Anglia) przez cały wiek XVIII, w niektórych krajach skończył się dopiero w latach 20. XIX w.