Po podbiciu Grecji przez Rzymian przejęli oni kulturę kraju bardziej rozwiniętego, stąd wiele podobieństw w mitologii rzymskiej do mitologii greckiej. Wyobraźnia Rzymian wyczerpywała się na personifikowaniu rzeczywistości i wynajdywaniu coraz liczniejszych bóstw opiekuńczych. Właściwie zostały zmienione tylko nazwy bóstw z greckich na łacińskie.
Oryginalne mity rzymskie są nieliczne, związane z założeniem Rzymu i herosami latyńskimi. Ich źródłem była często także poezja grecka, np. Homer. Mity rzymskie są zatem uzupełnieniem mitów greckich.
Charakterystyczną stroną religii rzymskiej jest ogrom występujących w niej personifikacji, czyli uosabiających pojęć moralnych, uczuć, ludzkich pragnień itp. Np. ax -pokój, virtus- dzielność, concordia- zgoda.
Mitologia rzymska:
Wędrówki Eneasza
Eneasz był jednym z niewielu Trojańczyków, który przeżył wojnę trojańską i oblężenie miasta. Bogowie obiecali mu nową ojczyznę, jednak zrobili to w sposób tak zagadkowy, że Eneasz nie wiedział później jak to miejsce rozpoznać. Razem z gromadą ocalałych zbudował okręty i wypłynął w morze w poszukiwaniu nowego domu.
Odwiedzili wiele krain, z których pierwszą była wyspa Strofadów. Zamieszkiwały ją harpie, a jedna z nich przepowiedziała Trojańczykom, że poznają swoją ziemię obiecaną po tym, że z głodu będą jeść stoły. Odwiedzili także wyspa cyklopa Polifema, Italię, Kartagina czy miasto Kume. Swój dom znaleźli daleko na północy, tam gdzie Tybr wpada do morza. Otaczało ich zupełne pustkowie, widać było tylko jeden dąb. ludzie poszli do niego by się posilić i wtedy jeden z nich powiedział, że z głodu zjadamy nawet stoły. Eneasz domyślił się wtedy, że dotarli na miejsce. Najpierw jednak musieli stoczyć walkę z tubylcami, którymi rządził Latynus. Córce króla Lawinii miano wydać za wodza Rutulów ,Turnusa.
Latynus miał jednak sen, w którym dowiedział się, że jego córka ma zostać żoną przybysza, który go odpowiedzi. Gdy następnego dnia przybył Eneasz, król wiedział, że to jego żoną ma zostać Lawiania. Doszło więc do wojny pomiędzy Latynami, a Rutulami. Eneasz pokonał w walce Turnusa i ożenił się z Lawinią. W kilka lat później wybuchła kolejna wojna z Rutulami podczas, której Eneasz zginął.
Powstanie Rzymu
Syn Eneasza Askanius założył własne miasto – Alba Longa. Ostatni z jego dynastii Prokos miał dwóch synów Numitora i Amuliusa. Kiedy Numitor objął władzę Amulius strącił go z tronu, a jego córkę Reę Sylwię uczynił westalką. Wkrótce urodziła bliźnięta, których ojcem był Mars, bóg wojny. Amulius kazał westalkę zagłodzić a jej dzieci wrzucić do Tybru. Niemowlęta wykarmiła wilczyca a ich jagody zrzucał im dzięcioł wysłany przez Marsa.
Dzieci wychował pasterz Faustulus, a w miejscu gdzie je znalazł chłopcy postanowili wybudować miasto. Romulus zabił Remusa w czasie kłótni i został pierwszym królem Rzymu.
Porwanie Sabinek
Rzym był zamieszkiwany przez króla Remusa i jego żołnierzy. Mężczyznom brakowało kobiet, więc Romulus postanowił dopuścić się podstępu. Urządził igrzyska, na które zaprosił mężczyzn i słynące z urody kobiety sabińskie. Na znak Romulusa każdy z jego żołnierzy i on sam porwali po 1 kobiecie. Tego dnia Sabinowie wrócili do domu bez żon i córek. Gdy spróbowali je odbić jakiś czas później, te nie chciały już do nich wracać.
Po zawieszeniu wojny Sabinowie połączyli się z Rzymianami i utworzyli wspólne państwo. Po Romulusie rządziło jeszcze 6 królów, a potem zapanowała republika. Po śmierci Remusa i jego żonę ogłoszono bogami.