Norma językowa – określa poprawność, czyli zgodność pisania i mówienia z pewnymi prawami, czyli zasadami, regułami i wskazówkami.
Zespoły norm:
- wymawianiowa
- fleksyjna (wzorce odmiany przez przypadki i osoby)
- leksykalno-frazeologiczna (odpowiednie użycie słów i wyrazów)
- składniowa
- ortograficzna
- stylistyczna
- komunikacyjna (ważna jest funkcjonalność i skuteczność wypowiedzi)
Ważne jest:
- dla kogo jest przeznaczony komunikat?
- w jakich okolicznościach odbywa się komunikacja językowa?
- jaki jest cel wymowy?
Zwyczaj językowy – powszechne posługiwanie się określonymi środkami językowymi (wymowa, operowanie słowem, związkami frazeologicznymi, zdaniem, odmianą środowiskową czy stytlistyka polszczyzny). Normą staje się to co szerzy się w języku osób wykształconych. Zasady akcentowania sylab także ulegają zmianom, dąży się do całkowitego ujednolicenia sposobu akcentowania (przedostatnia sylaba).
Błąd językowy – zjawisko sprzeczne z zaleceniami wynikającymi z istniejących czynników skutkujące naruszeniem poprawności.