Znak – fragment rzeczywistości materialnej, który niesie określone informacje. Znak jest dwudzielny:
- zawiera element znaczący (element materialny), np. ślad atramentu na kartce papieru, gest oraz
- element znaczony (element pojęciowy) treść znaku.
Rodzaje znaków:
- znak umowny (konwencjonalny) – element rzeczywistości materialnej, która ma znaczenie nadane przez człowieka;
- oznaki (symptomy) – znaki, które powstają w sposób naturalny bez ludzkiego zamiaru. Oznaki służą nam do odbierania informacji ze świata i mają charakter przyczynowo-skutkowy, np. gorączka.
Rodzaje znaków umownych:
- znaki symboliczne – określają związek pomiędzy formą znaku a znaczeniem, który został stworzony przez człowieka,
- znaki ikoniczne – podobne do oznaczonych rzeczy, zjawisk, odtwarzają pewne cechy ich wyglądu (obrazki).
Język naturalny – język powstały w skutek rozwoju określonej grupy etnicznej, np. język polski.
Znaki języka naturalnego. Składają się ze zbioru elementarnych jednostek – brzmień, które odnoszą się do rzeczywistości jedynie w większych całościach, czyli słowach. Mają dwie formy: brzmieniowa i graficzna – znakom brzmieniowym odpowiadają znaki graficzne, czyli pismo. Każdy znak brzmieniowy ma swój odpowiednik graficzny. Wśród znaków języka naturalnego wyróżnia się: morfemy, wyrazy, związki frazeologiczne, wypowiedzenia, teksty.
Religie uniwersalistyczne: chrześcijaństwo, judaizm, islam.
Symbole danej religii:
- islam – półksiężyc,
- chrześcijaństwo – krzyż,
- prawosławie – krzyż,
- judaizm – gwiazda Dawida.