Autor: Agnieszka Herman
Tytuł: Człowiek
Wiersz ma formę dialogu, w którym zaprezentowane są skrajne stanowiska. Jedna osoba mówi o pozytywnych stronach świata i dobrych ludziach, druga o negatywnych stronach i złych ludziach XXw.
|
Mówisz (adresat) |
Mówię (podmiot liryczny) |
|
Mówi o ludziach, którzy zasłużyli się czymś dla świata, dokonali wynalazków naukowych i technicznych. Wysłali satelity w kosmos, stworzyli komputery, wynaleźli kwarki, dokonali pierwszych przeszczepów, wybudowali drapacze chmur. Podporządkowali sobie naturę i przyrodę, doprowadzili do rozwoju cywilizacji, np. Einstein, Czajkowski ? symbole ludzi dobrych szerzących pozytywne wartości |
Przedstawia pesymistyczną wizję człowieka i świata. Hitler, Stalin i Mao jako najwięksi ludobójcy, zbrodniarze świata, bez sumienia, nie czuli że krzywdzą innych. Doprowadzają świat do zagłady. |
Agnieszka Herman interesuje się człowiekiem dobrym, mądrym który wykorzystuje rozum aby odkryć pozytywne wynalazki. Człowiek w centrum zainteresowania, pokonuje niedoskonałości natury, tworzy dzieła dobre i piękne.
Podmiot liryczny polenizuje z adresatem. Uważa, że w wieku XX dominują zbrodnie, totalitaryzm, znieczulica. Nie akceptuje optymistycznej wizji świata. Człowiek mimo, iż ma rozum doprowadza do zagłady świata.
Nawiązania, Człowiek czy to zawsze brzmi dumnie? (renesans)