Motyw Narcyza

Opracowanie motywu Narcyza

Narcyz – W mitologii greckiej syn boga rzeki Kefisos i nimfy Liriope. Piękny młodzieniec wzgardził miłością nimfy Echo, za co został przez Afrodytę ukara
ny nie dającą się spełnić miłością do samego siebie. Gdy Narcyz pił wodę ze źródła, zobaczył tam własne odbicie i zakochał się w nim. Umarł z tęsknoty za nieosiągalnym przedmiotem swojej miłości, po śmierci został zamieniony w kwiat o zimnej, obojętnej urodzie, nazwany jego imieniem. Stał się on później atrybutem boga podziemi Hadesa.

Narcyz – symbol próżności, miłości samego siebie (zwłaszcza własnej urody), skłonności do zamykania się w sobie; kapryśność, introwersja. Narcyzm – termin użyty po raz pierwszy w 1899 r. przez S. Freuda w jego psychoanalizie, oznacza autoerotyzm, stan zakochania w sobie. Później pojęcie rozumiane szerzej – jako odczuwanie silnych uczuć pozytywnych w stosunku do siebie.

Miłość samego siebie (narcyzm) powszechnie uznaje się za zjawisko raczej negatywne. Z poglądem tym polemizuje E. Fromm („O sztuce miłości”): ten jest wspaniałym i prawym człowiekiem, kto kochając siebie, w ten sam sposób kocha wszystkich

Motyw Narcyza – Literatura:

NARCYZ / W: SŁOWNIK motywów literackich / red. Agnieszka Nawrot et al.; oprac. haseł Teresa Kosiek et al. – Kraków: Wydawnictwo „GREG”, 2004. – S. 223-226
ISBN 83-7327-394-8