Na skróty
Czas trwania epoki:
EUROPA 1850-1880
POLSKA 1863-1891
Nazwa epoki:
Pozytywizm swoją nazwę zawdzięcza kierunkowi filozoficznemu zapoczątkowanemu przez Augusta Comte’a autora „Wykładu filozofii pozytywnej (1830-42). Stworzył teorię filozofii pozytywnej. Pozytywny to jego zdaniem:
- realny, zaprzeczający wszystkiemu, co cudowne
- użyteczny, służący konkretnym celom
- pewny i ścisły
- względny (relatywny), co oznacza przeciwstawienie się wszystkiemu co absolutne.
Pozytywizm cechuje nastawienie socjologiczne, skupiające uwagę badacza i filozofii na jednostce, jako cząstce społeczeństwa i ludzkości. Tak pojmowany pozytywizm rozwinął się głównie w Anglii. Jego przedstawicielami byli:
- John Stuart Mill,
- Herbert Spencer,
- Henry Thomas Buckle.
Założenia nurtu opierały się na zaufaniu do nauki, na metodzie empirycznej i na wiedzy przyrodniczej. Podstawowe założenia pozytywizmu były antyfeudalne. Pozytywistów łączyła niechęć do metafizyki i przekonanie, że ewolucja i postęp są nieuniknione.