Publicystyka Mickiewicza

Trybuna Ludów:

Adam Mickiewicz w Paryżu wraz z grupą przyjaciół, założył wiosną 1849r. dziennik będący kolejną akcją polityczną. W skład redakcji  weszli ludzie różnych narodowości zmierzający do stworzenia Europy republikańsko-dekokratyczno-socjalistycznej Dziennik represjonowano za jego radykalizm społeczny i polityczny Aresztowano redaktora Eugeniusza Carpentiera. Chciano aresztować także Mickiewicza, więc musiał się ukrywać. W Trybunie Ludów umieścił około 100 własnych artykułów, gdzie wykładał radykalno-rewolucyjny program społeczny i polityczny, oparty na socjalizmie (Nasz program, Socjalizm, Osiedla robotnicze, Wrogowie ludu, itd.) Pisał o aktualnej sytuacji Francji, walkach na Węgrzech i w Niemczech, o sprawie niepodległości Włoch, despotyźmie Rosji, konserwatyźmie Watykanu, itd. Pod naciskiem władz francuskich i ambasady rosyjskiej musiał wycofać się z redakcji. Został wzięty pod nadzór policji i ostatecznie zwolniony ze stanowiska profesora Coll ?ge de France.

Ukazały się 134 numery pisma, ostatni 16 paź 1849r. Pismo ukazywało się w języku francuskim. Trybuna Ludów była mównicą z której przedstawiciele różnych narodów przemawiali do całej społeczności Europy, a nawet do ludów świata – charakter międzynarodowy. To gazeta broniąca ludzi uciskanych, krzywdzonych, znajdują się tam informacje o ich problemach, o nowych zjawiskach, np. socjalizm.

Cechy publicystyki Mickiewicza:

  • powołanie się na autorytety,
  • krótkie zdania,
  • brak monotonii w wypowiedzi,
  • emocjonalizm wypowiedzi,
  • subiektywizm (własne opinie, brak subiektywizmu),
  • język prosty, komunikatywny, przeznaczony dla przeciętnego odbiorcy
  • tematyka społeczna i polityczna
  • stylistyka: klarowna, przejrzysta, sugestywna, łatwo docierająca do odbiorcy, logicznie prowadzone wywody
  • spełniała funkcje: informacyjna, opiniotwórcza, emocjonalna, umożliwia kontakt z ojczyzną.

Mickiewicz ujawnia się jako człowiek wszechstronny, interesuje się wszystkimi problemami. Po zerwaniu z mistycyzmem stał się człowiekiem czynu. Chciał nawet założyć legiony, na co zbierał pieniądze. Dzięki temu powstało dzieło, w którym przedstawił wizje przyszłości, był to Manifest programowy.

Skład zasad – jego demokratyczny charakter:

  • Napisany przejrzyście w formie punktowej.
  • Zbiór reguł, mała konstytucja dla przyszłego państwa polskiego
  • Bardzo silna spójność z duchem chrześcijańskim.
  • Autor przewiduje, że nowe państwo będą zamieszkiwali ludzie różnych nacji, nie chce aby doszło do rozdźwięku pomiędzy różnymi narodami, np. antysemityzm
  • Mówi o strukturze państwa i wzajemnej współpracy
  • Bliski jest mu słowianizm
  • Jako pierwszy w literaturze polskiej, zwraca uwagę na problemy dyskryminacji, np. kobiet i Żydów – opowiada się za równouprawnieniem, demokracją, mówi o sprawiedliwym prawie.
  • Gwarancją demokratycznej Polski będzie wyznawanie ewangelii
  • Stworzył wizję idealnego państwa
  • Skład zasad powstał przy okazji tworzenia legionów, był celem który sobie wyznaczyli. Dzięki Manifestowi wiedzieli jak Polska ma wyglądać i znali cel swojej walki

Mickiewicz dostał dużo pieniędzy od Krasickiego, na stworzenie legionów. Krasicki był jednak przeciwnikiem demokracji. Krasicki dał pieniądze Mickiewiczowi aby ten dał mu spokój.