Zew krwi – streszczenie

Tytuł: Zew krwi

Autor: J. London (1876-1916) – pisarz amerykański, twórca nowego rodzaju powieści – relacji z podróży.  Wielokrotnie bohaterami jego książek były psy. Napisał takie utwory jak Syn Wilka, Zew krwi, Biały kieł, Odyseja Północy, Wilk morski.

Zew krwi – streszczenie:

  1. Szczęśliwe życie Bucka w posiadłości sędziego Millera.
  2. Porwanie i sprzedaż Bucka przez służącego państwa Millerów.
  3. Żmudna podróż pociągiem.
  4. Okrutna tresura Bucka przez mężczyznę w czerwonym swetrze.
  5. Bucka na Alasce.
  6. U Perrault i Francois.
  7. Buck pierwszy raz w zaprzęgu.
  8. Spitz wrogiem Bucka.
  9. Zwycięska walka.
  10. Buck przewodnikiem zaprzęgu.
  11. Zmiana właściciela.
  12. Nieudolność nowych właścicieli Bucka
  13. Nowy przyjaciel i właściciel Bucka, Thorthon.
  14. Buck ratuje Thorthona.
  15. Zwycięstwo Bucka w wielkim zakładzie.
  16. Wielka wyprawa w daleką podróż.
  17. Nowy przyjaciel wilk.
  18. Śmierć Thorthona.
  19. Buck przywódcą stada,

Problematyka „Zewu krwi”:

London z niezwykłą precyzją przekazał w powieści kolejne etapy pozbawiania się przez Bucka nawyków cywilizacyjnych południa. Umiejętności adaptacji do surowych warunków północy, aż wreszcie procesu rodzenia się owego zewu krwi, który nakazuje przyłączyć się do stada wilków.

Nowy przyjaciel wilk.

Thorthon i jego przyjaciel oraz Buck podróżowali powoli, nie śpiesząc się nigdzie. Żywili się upolowaną zwierzyną, rozbijali obozy, gdzie popadnie. Buck coraz częściej wychodził z obozu i zdarzało się, że nie wracał nawet przez kilka dni. Jadł poza obozem, to co sam upolował. Najwięcej czasu spędzał nad wodospadem. Tam właśnie po raz pierwszy zobaczył swojego nowego przyjaciela wilka, który był straszliwie wychudzony i wyglądał na głodnego. Gdy Buck go zobaczył podążał za nim, przez gęste lasy i trawy. Buck coraz bardziej oddalał się od obozu, w pewnym momencie musiał wybrać, pomiędzy nowym przyjacielem wilkiem a Thorthonem. W końcu jednak zawył żałośnie i zawrócił do obozu, najpierw jednak obserwował wilka, tak długo aż ten zniknął z horyzontu. Podczas swojej następnej kilkudniowej wyprawy Buck szukał wilka, ale nie znalazł po nim nawet śladu. „Myślał” wtedy, że już nigdy go nie zobaczy, jednak mylił się …

Życie Bucka na dalekiej północy:

Na dalekiej północy panowało prawo pięści i kłów. Surowy klimat oraz gorączka złota sprawiały, że ludzie zatracili człowieczeństwo. Jedynie Thorthon potrafił okazać Buckowi serce.

Jakim psem był Buck?

W powieści J. Londona przeważają opowiadania i opisy, brakuje dialogów. Związane jest to z tym, że głównym bohaterem jest pies. Buck zachowuje się i myśli jak człowiek. W obliczu niebezpieczeństwa potrafi tak działać, aby nie stracić życia. Szybko potrafił się przystosować do warunków i nowej sytuacji w jakiej się znalazł. O takim psie każdy z nas marzy. Buck jest odważny i umie przeciwstawić się złu. Za okazano dobroć potrafił odwdzięczyć się Thotrhonowi tym samym. Książka wspaniale pokazuje jak w Bucku rodził się zew krwi.