Motyw exegi monumentum, sławy

Opracowanie motywu exegi monumentum:

Stworzyłem pomnik twardszy niż ze spiżu…”, słowa zaczerpnięte z pieśni Horacego. Słowa, mimo że są ulotne, będą żyły, dopóki ludzie zachowują je w pamięci. Dzięki temu ich twórca uzyska nieśmiertelność („non omnis moriar” – nie wszystek umrę).

Ajudah  – Adam Mickiewicz

Konstrukcja tego ostatniego z sonetów krymskich opiera się na rozbudowanym porównaniu, którego pierwsza część przedstawia obraz fal morskich rozbijających się o skały. Kiedy morze się uspokaja, na brzegu pozostają perły, korale i muszle – ślady po wcześniejszej burzy. Podobnie dzieje się z duszą poety: jego spokój niweczą namiętności, jednak gdy twórca bierze do ręki pióro, ucisza się burza uczuć, a jego trwałym śladem pozostają powstałe wiersze. One właśnie, zrodzone z emocji zapewnią pisarzowi nieśmiertelną pamięć.

Niezwykłym i nie lada piórem opatrzony – Jan Kochanowski

Pod względem kompozycyjnym utwór przypomina Exegi momumentum ale tak naprawdę jest parafrazą utworu Non usitaca nec tenui ferar. W swojej pieśni Kochanowski, podobnie jak Horacy nawiązuje do przemiany w łabędzia i locie nad światem. Jest przekonany o swojej wielkości, to wielki poeta, który dorównuje nawet Bogu.

Testament mój  – Juliusz Słowacki

Podmiot liryczny określa to, co po nim zostanie, jako „siłę fatalną” (lecz nie jako „złą” ale (od słowa fatum-los) „silną, przemożną”). Owa siła ma moc udoskonalania, przemieniania ludzi. Słowacki nie koncentruje się jedynie na nieśmiertelności uzyskanej dzięki własnej twórczości, ale eksponuje jej wpływ na odbiorców.

Exegi monumentum – Jarosław Marek Rymkiewicz

Ten poeta neoklasycyzmu zaznacza swoje powiązanie z dziełami wcześniejszych pokoleń. Peta zdaje sobie sprawę, że współczesność opiera się na kontynuowaniu wcześniejszych wzorów.

Do losu – Julian Tuwim

Podmiot liryczny tego wiersz wie, że został łaskawie potraktowany przez los, bowiem otrzymał w darze talent, sukces i sławę. Nie uchronią one jednak człowieka przed przemijaniem, a świadomość tego procesu nie łagodzi myśl o pośmiertnej sławie. Poeta zdaje się mówić: „co z tego, że moje wiersze będą żywe, skoro mnie – człowieka już nie będzie?”

Exegi monumentum – Antoni Słonimski

Utwór stanowi opozycję do horacjańskiego optymizmu. Pesymizm twórcy bierze się z zaobserwowanej przez niego fascynacji dobrami materialnymi a nie duchowymi.

Literatura:

  • Exegi monumentum – Horacy,
  • Pieśń o Rolandzie
  • Legenda o św. Aleksym
  • Żywot człowieka poczciwego – M.Rej
  • Pieśni XXIV z Ksiąg Wtórych, Niezwykłym i nie lada piórem opatrzony – Jan Kochanowski
  • Nie-boska komedia – Z. Krasiński
  • Ajudah  – Adam Mickiewicz
  • Testament mój, Bo to jest wieszcza najjaśniejsza chwałaJuliusz Słowacki
  • Evviva l’arte- Kazimierza Przerwy-Tetmajera
  • Do krytyka- Antoni Słonimski
  • Coś ty Antenom zrobił, Sokratesie … – C.K. Norwid
  • Quo vadis – H. Sienkiewicz
  • Do losu – Julian Tuwim
  • Ostatni z mego pokolenia – Leopold Staff
  • Radość pisania – Wisława Szymborska,
  • Poeta w czasie pisania – Tadeusz Różewicz
  • Exegi monumentum – Jarosław Marek Rymkiewicz
  • Exegi monumentum – Antoni Słonimski