Istota przemówienia jako formy wypowiedzi

Retoryka – sztuka pięknego przemawiania. Należy mieć dobrą dykcję i akcent ale należy także mieć coś wartościowego do przekazania.

Przemówienie – wypowiedź rozumująca, która ma postać ustną i dzieli się na:

  • uprzednio przygotowane a nawet napisane, tzw. przemówienie specjalne
  • przemówienie z konieczności, improwizowane.

Rozróżniamy następujące typy przemówień:

  • specjalne
  • sądowe (oskarżyciela, obrońcy, sędziego)
  • polityczne
  • religijne (kazania)
  • naukowe (specjalistyczne, czyli wykład)
  • okolicznościowe (wygłaszana na bankietach, uroczystościach rodzinnych, na imprezach inauguracyjnych)

Kompozycja przemówienia:

I. Wstęp

  • zdobycie życzliwości i zaufania słuchaczy dla mówiącego
  • pouczenie słuchaczy o tym co będzie przedmiotem rozważań w przemówieniu
  • wzbudzenie zainteresowania słuchaczy

II. Przedstawienie sytuacji, wypadków, wydarzeń, faktów związanych z daną sprawą, z tym co jest tematem przemówienia. Tę cześś powinna cechować jasność, przejrzystość, zwięzłość i wiarygodność)

III. Dowodzenie argumentami – najważniejsza część przemówienia, utwierdzająca cały materiał dowodowy.

IV. Refutatio – odpieranie zarzutów przeciwnika, zbijanie, obalanie tezy lub mowa pochwała.

V. Epilogus – zakończenie. Zawiera dwa momenty:

  • treściowy, czyli krótkie podsumowanie punktów rozumowania i podkreślenie otrzymanych wniosków,
  • emocjonalny, czyli wywołanie wstrząsu uczuciowego wśród słuchaczy, zrobienie wrażenia.

Moje własne przemówienie „Zagadka Sfinksa”:

Na pustynnym płaskowyżu Gizy wznoszą się trzy wielkie piramidy. Te wielkie grobowce wybudowali faraonowie IV dynastii: Cheops, Chefren i Mykerinos. Zaliczane są do siedmiu cudów świata. Strażnikiem całej nekropolii Gizy jest Sfinks – symbol władzy królewskiej. Został najprawdopodobniej wykuty za czasów panowania faraona Chefrena. Sfinks jest długi na 60 m i wysoki na 20 m. Przez wiele wieków był przykryty grubą warstwą pisków. Budowle tą, według jednej z hipotez wzniesiono w połowie trzeciego tysiąclecia p.n.e. Piramidy i Sfinks są uważane za szczyt architektury egipskiego państwa.

W całej historii dotyczącej Sfinksa intrygująca jest sprawa podobieństwa twarzy faraona Chefrena i Sfinksa.  Teorię owego podobieństwa starał się obalić Frank Domingo.  Aby tego dokonać wykonał szereg rysunków i szkiców, na dwóch z nich wykreślił linię od podbródka do kącika oczu. W przypadku faraona linia biegła pod kątem 18 stopni,a u Sfinksa pod kątem 32 stopni. Poza tym szczęka Sfinksa jest bardziej wysunięta, a oczy głębiej osadzone. Zastanawiająca jest także teoria transformacji kamiennego posągu, pod wpływem erozji wodnej. Najbardziej nierealne wydaje się być teoria, że twórcami Sfinksa i piramid są kosmici. Niektórzy egiptolodzy składają się ku teorii, że budowniczymi piramid są legendarni Atlantydzi, którzy ocaleli z katastrofy swojego miasta.

Sfinks to największy kamienny monument na świecie, który przez setki lat był źródłem wielu mitów i legend. Statuę zawsze otaczała aura tajemniczości, mam nadzieję, że moje opracowanie chociażby w niewielkim stopniu rozjaśniło sprawę jego zagadki.