Retoryka – sztuka pięknego przemawiania. Należy mieć dobrą dykcję i akcent ale należy także mieć coś wartościowego do przekazania.
Przemówienie – wypowiedź rozumująca, która ma postać ustną i dzieli się na:
- uprzednio przygotowane a nawet napisane, tzw. przemówienie specjalne
- przemówienie z konieczności, improwizowane.
Rozróżniamy następujące typy przemówień:
- specjalne
- sądowe (oskarżyciela, obrońcy, sędziego)
- polityczne
- religijne (kazania)
- naukowe (specjalistyczne, czyli wykład)
- okolicznościowe (wygłaszana na bankietach, uroczystościach rodzinnych, na imprezach inauguracyjnych)
Kompozycja przemówienia:
I. Wstęp
- zdobycie życzliwości i zaufania słuchaczy dla mówiącego
- pouczenie słuchaczy o tym co będzie przedmiotem rozważań w przemówieniu
- wzbudzenie zainteresowania słuchaczy
II. Przedstawienie sytuacji, wypadków, wydarzeń, faktów związanych z daną sprawą, z tym co jest tematem przemówienia. Tę cześś powinna cechować jasność, przejrzystość, zwięzłość i wiarygodność)
III. Dowodzenie argumentami – najważniejsza część przemówienia, utwierdzająca cały materiał dowodowy.
IV. Refutatio – odpieranie zarzutów przeciwnika, zbijanie, obalanie tezy lub mowa pochwała.
V. Epilogus – zakończenie. Zawiera dwa momenty:
- treściowy, czyli krótkie podsumowanie punktów rozumowania i podkreślenie otrzymanych wniosków,
- emocjonalny, czyli wywołanie wstrząsu uczuciowego wśród słuchaczy, zrobienie wrażenia.
Moje własne przemówienie „Zagadka Sfinksa”:
Na pustynnym płaskowyżu Gizy wznoszą się trzy wielkie piramidy. Te wielkie grobowce wybudowali faraonowie IV dynastii: Cheops, Chefren i Mykerinos. Zaliczane są do siedmiu cudów świata. Strażnikiem całej nekropolii Gizy jest Sfinks – symbol władzy królewskiej. Został najprawdopodobniej wykuty za czasów panowania faraona Chefrena. Sfinks jest długi na 60 m i wysoki na 20 m. Przez wiele wieków był przykryty grubą warstwą pisków. Budowle tą, według jednej z hipotez wzniesiono w połowie trzeciego tysiąclecia p.n.e. Piramidy i Sfinks są uważane za szczyt architektury egipskiego państwa.
W całej historii dotyczącej Sfinksa intrygująca jest sprawa podobieństwa twarzy faraona Chefrena i Sfinksa. Teorię owego podobieństwa starał się obalić Frank Domingo. Aby tego dokonać wykonał szereg rysunków i szkiców, na dwóch z nich wykreślił linię od podbródka do kącika oczu. W przypadku faraona linia biegła pod kątem 18 stopni,a u Sfinksa pod kątem 32 stopni. Poza tym szczęka Sfinksa jest bardziej wysunięta, a oczy głębiej osadzone. Zastanawiająca jest także teoria transformacji kamiennego posągu, pod wpływem erozji wodnej. Najbardziej nierealne wydaje się być teoria, że twórcami Sfinksa i piramid są kosmici. Niektórzy egiptolodzy składają się ku teorii, że budowniczymi piramid są legendarni Atlantydzi, którzy ocaleli z katastrofy swojego miasta.
Sfinks to największy kamienny monument na świecie, który przez setki lat był źródłem wielu mitów i legend. Statuę zawsze otaczała aura tajemniczości, mam nadzieję, że moje opracowanie chociażby w niewielkim stopniu rozjaśniło sprawę jego zagadki.