Tytuł: Wenus z Milo
Autor: nieznany
Czas powstania: około 2 połowy II wieku p.n.e.
Rodzaj: rzeźba
Obecnie znajduje się w Luwrze
Wenus z Milo, a właściwie Afrodyta z Melos, która odkryta została w 1820 r. i do dziś jest uważana za ideał piękna kobiecego ciała. Afrodyta była grecką boginią pożądania i przyjemności seksualnej, utożsamiano ją z rzymską Wenus. Roztaczała opiekę nad kochankami i stanowiła ucieleśnienie zmysłowego piękna, któremu każdy musi ulec.
Posąg Afrdyty z Melos stanowi jeden z rzadkich zachowanych do naszych czasów oryginalnych wyobrażeń bóstwa hellenistycznego. Rzeźba z marmuru o wysokości nieco ponadnaturalnej, bo 2, 02 m. przedstawia Afrodytę z dolną częścią ciała owiniętą szatą, górną zaś nagą.
Twarz inspirowana przez klasyczne wzorce kontrastuje z dojrzałym ciałem. Słabo opracowane partie bioder i tyłu świadczą, że była ustawiona na tle muru.
Nieznajomość gestu rąk, które niestety nie zachowały się do dzisiaj, utrudnia ocenę kompozycji posągu.
Mimo wszystko rzeźba do dziś pozostaje symbolem piękna – nieuchwytnego i idealnego.
Rzeźba Wenus z Milo:
Źródło: Wenus z Milo, http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wenus_z_Milo&oldid=26476296 (ostatni dostęp wrz. 8, 2011)